HAYALDEN ADAM

Fotoğraf: Erdinç Ekici

Çocukken de böyleydi. Bırakması gereken yeri bilmez, sonunu zorlar, dahasını ister, hep bir virgülle devam eder, istese de nokta koyamazdı.

Tutkuları vardı. Hayale konu olmayacak istekler onun için gerçekleşmesi muhtemel hatta geçekleştiği taktirde olağanlaşacak dileklerdi sadece. Imkansız denen şey ise sadece annesinin cümlelerinde geçerdi. Ne okuduğu kitaplarda, ne dinlediği masallarda, ne de gördüğü rüyalarda hiçbir şey imkansız değildi. O kafasına koyduğunu yapan, ancak vazgeçtiğinde istediği olmayan, kendi rıza göstermediği halde yarım kalan hiçbir işi kabullenemeyen, kendine göre güçlü, annesine göre çocuk, abisine göre bencil, babasına göre inatçı, karısına göre şımarığın tekiydi.

Aslında ne olduğuna dair her hangi bir sıfatı sahiplenmeyecek kadar da zeki bir adamdı. Kendisini tanımlamaktan kaçardı. Kendini tanımlayan insalardan da korkardı. Yaşı henüz genç olduğu için küstah tavrı üzerinde sırıtmıyordu. Kendini aynada giysileri ile bir bütün olarak gördüğü için giyimine gereğinden fazla özen gösterir, sahiplendiği renkleri terk etmek istemez, benimsemediği rengi giydiği gün ise bir türlü o günün sonunu getiremezdi.

Alışkanlıkları, istekleri, hayalleri, sevdikleri tüm yaşamını ele geçirmişti. Gerçek olana dair ise en ufak bir sempatisi yoktu. Gerçek olan hayat sadece onun sürdürmek zorunda olduklarıydı. Hayallerine kavuşabilmek için geçirilecek zamana “bugün” diyordu.

Hayalinin peşinde giderken bugüne katlanmak o kadar kolaydı ki onun için, bazen gerçekleşmesini istediği hayalini kendisi öteliyor, hatta durdurup zevkini çıkarıyordu.

“Sevdiğini bırakmak cesaret ister” demişti sevdiği. Korkaktı. Bırakamazdı. Çünkü sevdiği de hayaliydi. Hayallerini bırakırsa bugüne nasıl katlanırdı. Sevdiğinden vazgeçmeyecek hayallerini yitirmeyecekti.

Iki işi, iki evi, iki arabası, iki ailesi vardı. Artık iki kişiydi.  şimdi vazgeçecek olsa birisinden hangisini seçerdi? Gerçek olan kendinden mi yoksa hayalinden mi? tabi ki sevdiğinden vazgeçemeyecek kadar korkaktı. Tabi ki hayallerini bırakmazdı. Öyle de yaptı. Gerçeğin içinden geçip hayallerine atladı.