Neresi bile olduğunu bilmediğim yerlerin…Sadece iki tel arasında sazın gövdesine vurulduğu anları beklediğim çocukluk türkülerim… Sobalarda kuru meşe yanar, babam çalar, ben dinlerdim... Biz dinlerdik. Boncuklu gelin orta yerde dönerdi. Kütahya’nın pınarları içimize akardı.
Pencereye zeytin dalları vururken ben babamın sazının tellerinde yeni yerleri, yiğit efelerini tanırdım. Rakı ile tanıştığım, türkülerle kaynaştığım, annemi anladığım zamanlardı. Biz masayı, sazın bam teline vurmadan, annem son tabağı kaldırmadan terk etmedik.
Canım benim , hayatımın bir kısmını ikinci kez yaşadım.Ömrüm arttı.Soluk almak kadar doğal yaptığım şeylerin bu kadar derin izlendiğini öğrendim.Ve hala masadan kalkmadığımızı... Haydi merhaba...Seni çok seviyorum.
YanıtlaSilsen mahşere kadar yazsan... ben içinde kaybolsam... kendimi arasam... karşıma hep sen çıksan...
YanıtlaSil